mütəfərriq — ə. dağınıq, səpələnmiş … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
pərakəndə — z. və sif. <fars.> 1. Bir yerdə və müntəzəm halda olmayan; nizamsız, qarmaqarışıq, dağınıq. Qoşun dəstə dəstə, pərakəndə bir halda gəlib keçirdi. Ç.. Direktor masanın üstündə pərakəndə halda olan kağızları nizama saldı. Q. İlkin. Pərakəndə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
adda-budda — 1. zərf Oradan buradan, rabitəsiz. Adda budda danışmaq. – Əziz xan əlini saldı cibinə, bir qayıtdı qonaqlara səmt, bir çöndü Məmmədhüseynə tərəf və başladı adda budda danışmağa. C. M.. // Dağınıq, nizamsız, qarışıq, pərakəndə, tərtibsiz. Qara… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
alniyal — (Qax) fikri dağınıq … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
badarbucax — I (Bərdə, Mingəçevir) dağınıq, pərakəndə. – Evin şeyləri badarbucaxdı (Bərdə) II (Qarakilsə) yanaşı, bir birinə yaxın. – Əx’diyimiz yerrərin hamısı badarbucaxdı … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
əncivənc — (Salyan) dağınıq, alt üst ◊ Əncivənc eləməg (Salyan) – dağıtmaq, alt üst etmək. – Gənə bı paltarı kim əncivənc eliyib. Əncivənc olmağ (Salyan) – dağılmaq, alt üst olmaq, səliqəsiz hala düşmək. – Öyeşik əncivənc olub, baş çıxarmağ olmur … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
həşir-heymə — (Cəbrayıl) dağınıq … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
pələsəng — (Şamaxı) dağınıq ◊ Pələsəng eləməx’ (Gədəbəy) – dağıtmaq. – Buğduyu kim pələsəng ele:f buralara? Pələsəng olmağ (Şamaxı) – dağılmaq. – Onun evi pələsəng olub Pələsəng vırmax (Cəbrayıl, Qarakilsə) – gəzmək, gəzib dolanmaq. – Axşama kimi onnan… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
şolduman — (Balakən) saçı dağınıq, saçı səliqəsiz … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
vələm-vələm — (Salyan) pırtlaşıq, dağınıq <saç>. – Başu:n tükü vələm vələmdi … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
